Jak przygotować dziecko do pierwszej klasy?
1. Warto rozpocząć przygotowania do szkoły wcześniej niż zadzwoni
pierwszy dzwonek. Zadbajcie Państwo by opowiedzieć czym jest szkoła,
po co do niej chodzimy, czego możemy się nauczyć, kogo poznać. To
bardzo cenne i ważne dla dziecka informacje, pozwalają nie tylko
rozbudzić naturalną ciekawość dziecka, ale także osłabić lęk przed
nieznanym. W żadnym wypadku nie należy straszyć szkołą, dobrze jest
opowiedzieć o swoich dobrych przeżyciach i wspomnieniach związanych
z latami szkolnymi. Zachęcajcie Państwo dziecko do zadawania pytań.
2. Przyzwyczajanie dziecka do samodzielności, dbałości o swój wygląd
zewnętrzny i nowych
3. Wspólne zabawy, gry rozwijają pamięć wzrokową, spostrzegawczość,
koncentrację uwagi, lepienie, rysowanie, malowanie wpływa na sprawność
manualną i przygotowuje do nauki pisania.
4. Dzieci w bardzo dużym stopniu uczą się przez modelowanie, warto
pobudzać je do opowiadania o swoich przeżyciach, uczuciach, pomagać w
nazywaniu emocji. Istotne jest pokazywanie przez rodzica, jak można
radzić sobie z trudnymi emocjami, jak łagodzić lęki i stres.
5. Warto z dzieckiem wspólnie wybrać wyprawkę (zeszyty, piórnik z
ulubionym bohaterem), nowe wygodne ubranie i dodatki) Niech dziecko
poczuje, że jego zdanie się liczy, jest istotne.
Gdy dziecko zacznie uczęszczać do szkoły:
1. Przygotujcie stałe miejsce odrabiania lekcji (biurko, lampka, wygodne
krzesło, miejsce na książki i przybory szkolne).
2. Rozmawiajcie z dzieckiem o tym co poznało w szkole, czego się
nauczyło. Pomocne jest zadawanie pytań: “Co dobrego dzisiaj Ci się
przydarzyło?” “Co było dla Ciebie ważne?” “Jak się czułeś podczas pobytu
w szkole?”. Ważne, aby nie koncentrować się tylko na ocenach dziecka, ale
przede wszystkim wspierać i zauważać jego wysiłki, a nie tylko efekt
końcowy.
3. Chwalenie jest bardzo istotne i niezbędne do wzmocnienia dziecka.
Postarajcie się Państwo konstruować pochwałę w taki sposób, by
składała się z trzech części: opisu sytuacji (namalowałeś obrazek), opisu
uczuć (bardzo mi się podoba niebo) i podsumowania (jestem z ciebie
dumna i ty również powinieneś być z siebie dumny).
4. Ustalcie wspólnie reguły odrabiania lekcji i planu dnia. Podczas
odrabiana lekcji telewizor, telefon, komputer są wyłączone (chyba, że
lekcja powiązana jest z Internetem), po pracy rzeczy wędrują na swoje
miejsce, plecak pakowany jest z planem na następny dzień. Po lekcjach
potrzebny jest odpoczynek, spotkanie z kolegami, ulubione zajęcia,
wspólna rozmowa.
5. Nauka uczenia się. W pierwszej klasie dzieci uczą się, jak się uczyć i
dlatego potrzebują pomocy rodziców i nauczycieli. Przez kilka pierwszych
tygodni szkoły razem z dzieckiem przeglądajcie Państwo książki i zeszyty.
Początkowo, kiedy dziecko jeszcze nie potrafi czytać, możemy przeczytać
mu polecenie i prosić by opowiedziało własnymi słowami co zrozumiało.
Gdy wszystko jest dla niego jasne, pozostawiamy je aby samo pracowało.
Potem sprawdzamy czy dobrze wykonało zadanie i chwalimy. Jeżeli coś
jest źle wykonane, wyjaśniamy spokojnie, gdzie tkwi błąd i dziecko
poprawia. Dziecku, które ma problemy z koncentracją uwagi lub jest
nadruchliwe, dobrze jest dzielić pracę na krótkie etapy. Po każdym z nich
trzeba zrobić krótki odpoczynek. Uczcie Państwo dziecko samodzielnie
znajdować błędy i poprawiać, Wy możecie tylko zasygnalizować, że jest
błąd, a dziecko powinno go odnaleźć. Ważne jest przyzwyczajanie dziecka
do zaznaczania prac domowych.
6. Stały kontakt z wychowawcą i nauczycielami, aby wiedzieć jak pomóc
dziecku. Nauczyciel ma szanse spojrzeć na dziecko inaczej niż rodzic i
zauważyć wiele cennych informacji.
7. Zdrowie dziecka i rytm okołodobowy. Odpowiednio zbilansowane posiłki
(śniadanie, minimum słodyczy, woda, śniadanie do szkoły), odpoczynek,
aktywność fizyczna, regenerujący, długi sen są niezbędne, aby dziecko
uczyło się i odnosiło sukcesy szkolne.
8. Pozwalajcie na ponoszenie przez dziecko konsekwencji swojego
postępowania, na wyciąganie wniosków (brak pracy, zapomnienie zeszytu
– nie przynosić, uczyć dziecko pokonywania trudności, problemów,
przegrywania). Nie należy przejmować problemów dziecka na siebie i stale
je chronić.
9. Jeżeli wydarzy się dziecku coś przykrego, niedobrego, wysłuchajcie je
Państwo, pomóżcie nazwać emocje, nie krytykujcie dziecka ani
nauczyciela, nie umniejszajcie zmartwienia dziecka. Jeżeli coś Was
niepokoi, skontaktujcie się z wychowawcą, aby wspólnie wyjaśnić sprawę i
szukać rozwiązań. Czasami konieczna jest konsultacja ze specjalistą,
warto to rozważyć i nie bać się jej.
